De doelen

De identiteitsontwikkeling wordt bevorderd. Door pijnlijke ervaringen kan het stukje levenslijn waarop de jongere zich begeeft heel klein worden. Het verleden wordt vermeden en de toekomst is veel te onzeker. Dan blijft alleen het nu nog maar over. Vooral voor pubers met hun algemene en specifieke ontwikkelingstaken zijn de referentiepunten in het verleden, het heden en de toekomst juist heel belangrijk. Iedereen is verwikkeld in een levenslang proces van het ontdekken, ontwikkelen en in standhouden van een zelfgevoel. Informatie daarvoor is onmisbaar. Zo vormen de jongeren een beeld over zichzelf en ontwikkelen zij hun identiteit:

  1. Het heden wordt vastgelegd. Datgene wat de jongere nu meemaakt, alle veranderingen, de manieren waarop hij nu over het leven nadenkt, datgene wat hij nu belangrijk vindt, alles krijgt een plekje in het boek. Ook personen die nu belangrijk voor hem zijn, vrienden, hulpverleners kunnen worden beschreven in het boek. Naast de schriftelijke informatie kan de jongere foto’s plakken, tekeningen maken, gedichten schrijven, plaatjes uitknippen en inplakken en ook op die manier uitdrukking geven aan zijn leven op dit moment.
  2. Het verleden komt weer tot leven. Door over het verleden te gaan nadenken, herinneringen weer op te halen en op te schrijven komen vaak allerlei puzzelstukjes weer boven water, die daarvoor waren vergeten. Vooral dit gedeelte zal ook pijnlijke herinneringen omhoog halen, die de jongere zal herbeleven. Dit zorgt voor een stukje begrip en verwerking van dat verleden. Alles krijgt een plekje, zowel leuke als nare herinneringen. Het mag er allemaal zijn, zonder oordeel. Door het op gang brengen van de interne dialoog over belangrijke gebeurtenissen en met belangrijke anderen is het mogelijk dit alles weer te integreren in het huidige leven.
  3. De toekomst krijgt kleur. Door gericht na te denken over de toekomst en de ideeën die de jongere daarover heeft moet hij over een onzekerheidsdrempel heenstappen. Wat er gaat gebeuren en hoe het hem in de toekomst zal vergaan weet hij immers niet. Het fantaseren erover zegt echter wel iets over hoe hij over zichzelf en zijn mogelijkheden denkt. Een perspectief met inhoud, vol idealen of niet, geeft het leven van de jongere weer een uitzicht met wat kleur.

Waarom “Ik ben een wereldburger” voor de jongeren?

  • Het boek ziet er zo mooi uit dat de jongere meteen het gevoel heeft dat hij een kadootje krijgt. Het boek is van hem. De meevaller is al binnen. Hij mag het meenemen naar huis en aan het eind van de rit hoeft het niet te worden ingeleverd. Je krijgt er geen punt voor en er is niets goed of slecht. Het enige wat wordt gedeeld in het levensboek zijn ervaringen, gedachten en gevoelens en die zijn zoals we allemaal weten, zuiver subjectief.
  • Het zelfbeeld van de jongere wordt versterkt. Er wordt gericht gewerkt aan identiteitsvorming wat resulteert in een positiever beeld van zichzelf. Het zelfbewustzijn groeit. Vindt er geen ontwikkeling van het individu plaats dan is er stilstand en daar begint het kwaad (Goleman).
  • Belangrijke gebeurtenissen uit het huidige leven van de jongere worden in het boek opgeschreven en bewaard, maar ook uit het verleden worden weer opgespoord en vastgelegd. Zo kan de jongere langzaam maar zeker snappen en verwerken wat er allemaal is gebeurd.
  • Alles krijgt een plekje, zowel positieve gedachtes, gevoelens en ervaringen als negatieve. Elk gevoel heeft zijn eigen waarde. Daarom moeten gevoelens niet worden onderdrukt, maar wordt er vanzelf een evenwicht gevonden door aan al die gevoelens een eigen waarde toe te kennen en er een plekje voor te vinden.
  • Er is wekelijks een aandachtig, luisterend oor aanwezig. Dit schept steun en nabijheid voor de jongere en zo kan deze relatie zich ontwikkelen tot een vertrouwensrelatie. (kan, maar hoeft niet)
  • Elke jongere krijgt in ieder geval op deze manier gestructureerd een vorm van sociaal-emotionele begeleiding.
  • Stukje bij beetje worden losgeknipte levensstukken weer aan elkaar geplakt. Zo kan er weer wat orde ontstaan in een soms chaotisch en verward heden en verleden.
  • Het boek is een prachtig bezit en wordt naarmate er langer aan wordt gewerkt alleen maar waardevoller.

Waarom “Ik ben een wereldburger” voor de begeleider?

  • Met dit boek heeft de mentor een duidelijk raamwerk in handen waarmee hij zijn groep tijdens mentor-uren sociaal-emotionele begeleiding kan geven.
  • Er ontstaat een intiemere sfeer in de klas, omdat de jongeren schrijven en praten over zaken die voor hen persoonlijk belangrijk zijn. De jongeren voelen zich meer verbonden met elkaar, ook omdat ze merken dat velen met dezelfde problematiek rondlopen. Deze sfeer van hechting en veiligheid zal het gehele onderwijs aan de groep ten goede komen.
  • Er ontstaan spontaan discussies in de groep tijdens het werken aan de levensboeken. Sommige jongeren zullen aan de discussie meedoen en anderen zullen alleen luisteren, terwijl weer anderen gewoon blijven doorwerken in hun eigen boek. Dit stimuleert en inspireert zowel de jongeren als de begeleider.
  • Door het delen van levensverhalen zullen de jongeren onderling, maar ook voor hun begeleider, meer begrip en empathie voor elkaar krijgen.
  • De boeken gaan met de jongeren zelf mee van groep naar groep en van mentor naar mentor. Groepswisselingen, nieuwe instroom en overplaatsingen zullen het individuele en groepsproces verder niet negatief beïnvloeden.
  • Deze methode is uitermate geschikt voor een multidisciplinaire samenwerking tussen de verschillende ketenpartners die zich met de jongeren individueel bezighouden. Iedereen kan belangstelling tonen voor het boek en meedoen.


NIEUW! Seeing Me Web-App de digitale versie van:
"Ik ben een wereldburger".